گوچی تقدیم می کند: یک سفر عکاسی غیر معمول

چشم انداز خلاق اینستاگرام شامل پروژه های اختصای که در آن هنرمندان به طراحی خانه های گرافیکی می‌پردازند، که گوچی به ترویج و نشر این کارها با یک سری از هشتگ ها پرداخته است.
اکنون برای اولین بار در این خانه های گرافیکی همکاری با یک هنرمند در پروژه اینستاگرام آغاز شده است. بررسی ماهیت زمان و ارائه برجسته ساعت مچی گوچی با هشتگ (#TimeToParr) به پرونده ماموریت های ویژه عکاس مستند ساز مشهور بریتانیایی مارتین پار اشاره می‌شود.
 
این عکاس به جهت تصویر برداری از زندگی روزمره معروف است، و بسیار از لحظات غافلگیرانه در تصاور خود لذت می‌برد؛ لحظاتی چون زمانیکه صحنه یا موقعیت اجتماعی یک فرد توسط دوربین ثبت می‌شود که اغلب باعث ارائه نظرات طنزآمیزی از طبیعت آن لحظه انسان و یا آداب و رسوم فرهنگی یا اجتماعی می‌شود.
بسیاری از طرفداران پار سبک عکاسی او را انسان‌شناسی و ژانر تطبیقی عکاسی در نظر می‌گیرند هر چند خود او استدلال دارد که نگاه او هرگز بیرحمانه، ساده انگارانه و کنجکاو نبوده است.
 
پار برای گوچی به سراسر دنیا از جمله نه مکان که توسط گوچی در خانه گرافیکی طراحی شده است سفر کرده و از مردم و ساعت های مچی ایشان تصویربرداری نموده است.
حتی به عنوان یک سایت که وقایع مرتبط با خانه گرافیکی در آن قرار دارد این تصاویر و فعالیت ها برای گوچی از اهمیت ویژه ای برخوردار است (اغلب در جاهایی که کمپین تبلیغاتی برای گوچی ایجاد شده است)، یا به عنوان مثال محل الهام‌گیری کارگردان خلاق الساندرو میشل.
در مجموع مکان‌های مورد نظر گوچی در هشتگ (#TimeToParr) شامل: خانه چتسورث در دربیشایر، بیبو در هنگ کنگ، والتز در توکیو، بیبلیوتکا آنجلیکا در رم، میسن اسولاین در لندن، موزه هنر حومه در لس‌آنجلس، کستلو سونینو در مونتسپرتولی فلورانس، باغ گوچی در فلورانس و آتلیه دپر دن هارلم نیویورک.
 
پروژه هشتگ اینستاگرام اولین بار (#TimeToParr) با سفر مارتین پار به مکان های مورد نظر گوچی و جستجوی افراد و سناریو هایی که با کجخلقی های او در زندگی متناسب است شروع شد. او مجموعه ای از تصاویر محبوب و موثق را ثبت کرده است. در مجموعه کار های پار ستاره های معروفی قرار ندارند، آنها همه ناشناسند و از عامه مردم در دنیای واقعی انتخاب شده اند. البته از کارکنان و صاحبان گوچی نیز تصاویری وجود دارد. این نمایش تصویری سفر او، عشق و علاقه پار به زندگی را به همراه دارد و شوق و قدردانی و شادمانی پرشور او در مقابل غربت گاه و بیگاه او غیر منتظره است.