در دهه ی 1960، ناسا (NASA) به مشکلی بر خورده بود: مطلع بودن از زمان در حال جمع آوری سنگ های ماه، فضا نوردان به ساعتی نیاز داشتند با استحکامی که در جایی به جز زمین پاسخگوی نیازشان باشد. بسیاری از ساعت های کرونوگراف در معرض آزمایش قرار گرفتند. یکی کریستال خود را در زیر تغییرات شدید فشار از دست داد، و دسته ی دیگری در فر آزمایشگاه مچاله شد. اما ساعت استاد سرعت امگا (The Omega Speed Master) - و منحصرا موتور تنومند آن – ساعتی بود که در آن میان موارد مورد نیاز را در خود داشت.
از آن زمان تا به حال این ساعت به دست تمامی فضا نوردان شده است، از جمینی (Gemini) و آپولو (Apollo) تا اسکای لب (Skylab) و شاتل (Shuttle). موتور آن، که حالا به کالیبر 1861 معروف است، تغییرات کمی را در طول سال ها به خود دیده تا دقت آن بهبود یابد، اما دوباره توسط ناسا برای هر مرحله ی جدید واجد شرایط اعلام شده است، و تا کنون موتوری می باشد که شدیدترین آزمایش ها را به خود دیده. حتی تا به حال از انجام کارهایی بر آمده که آن مهندس های تیز بین هم نمی توانستند پیشبینی کنند: پس از خاموش کردن کامپیوتر هایشان برای نگه داری انرژی، خدمه ی آپولو 13در آن زمان برای هدایت در بازگشت به سوی زمین از اسپید مستر بسته شده بر روی مچ دستشان استفاده کردند.
باز آلدرین (Buzz Aldrin) در هنگام معموریت آپولو 11 (Aplolo 11 Mission) یک استاد سرعت (Speed Master) بر دست داشت.
Courtesy of Antiquorum Auctioneers
ویدیویی از کالیبر 1861 موجود در اسپید مستر (Speed Master):
*کیفیت های مختلف ویدیو در گالری فیلم و عکس، بخش اخبار و رویداد های ساعت، با نام همین خبر موجود هستند.